Niet zo lang geleden flitste er een verbluffend beeld over mijn telefoonscherm – een adembenemende opname van de Twin Towers in Manhattan, met een prachtig strand op de voorgrond.
Mensen lagen te luieren in het zand, alsof ze in een tropisch paradijs waren. Maar kon dit echt waar zijn?
De vergeten strandoase van New York City
Als je tegenwoordig langs het water bij Battery Park wandelt, in de buurt van waar ooit de Twin Towers stonden, is het bijna onmogelijk om je voor te stellen dat er ooit een strand langs de kust lag.
Nu is het gebied omzoomd met strakke gebouwen en drukke straten, waar het geluid van de stad de lucht vult. Het water kabbelt rustig tegen een moderne promenade en biedt uitzicht op het Vrijheidsbeeld in de verte.
Getty Images
Maar de waarheid is dat mensen hier ooit in de zon lagen, zich koesterden in de warmte van de zon en de schaduwen van het World Trade Center. Een vergeten strandoase met een eigen zanderige kustlijn, waar de drukte van de stad ver weg leek en het water van de haven van Manhattan de mensen omarmde die op zoek waren naar een zeldzaam stukje rust.
Maar dit zanderige toevluchtsoord maakte geen deel uit van een groot plan – het was een toevallige oase geboren uit de vertragingen bij de bouw van het World Trade Center halverwege de jaren zeventig.
Was niet bedoeld voor openbaar gebruik
Terwijl de enorme fundering voor de Twin Towers vorm kreeg, groeven arbeiders aarde uit het nabijgelegen bassin en creëerden zo een tijdelijk strand langs de waterkant.
Hoewel het niet bedoeld was voor publiek gebruik, eisten de inwoners van Manhattan het al snel op als hun eigen strand en maakten er een onverwacht toevluchtsoord van. Zonnekloppers loungen in de warme gloed van de zon, er worden volleybalspelletjes gespeeld in het zand en lezers vinden een rustig plekje aan het water, allemaal in de torenhoge schaduw van het World Trade Center.
Wat ooit een bouwput was, werd een verborgen juweeltje en het stuk zand werd bekend als Battery Park Beach.
Ongelooflijk genoeg zijn er nog steeds mensen die zich herinneren hoe het was om op dat strand te baden – één van hen is Suellen Epstein. Zij groeide op in de nabijgelegen wijk Tribeca en is degene op de foto hieronder, genietend van de zomerzon in 1977.
In een interview met Tribeca Citizen deelde Suellen haar herinneringen aan het strand, waarbij ze opmerkte dat het zand niet bepaald het zachte, fijne zand was dat je op een tropische kust zou vinden. Het zand was een beetje ruw en werd natuurlijk nooit gekust door de golven van de oceaan.
Maar ach, het was voldoende.
vervolg op de volgende pagina
