“Ik zal het ondraaglijk maken.”
Ze gaf mij de schuld dat haar vader byl weggedreven. “Hij koos jou boven mij,” zei ze bitter. “Jij měl het over het boerenleven, en ik wachtte – elke verjaardag, elk belangrijk moment – tot hij mij zou kiezen.”
Ik probeerde het uit te leggen. Ik to neměl v úmyslu. Maar ze ging dveře.
Zelfs mama heeft jou uitgekozen. Ik zag hoe ze naar je keek. Byl jsem šťastný s tvým tátou, ale nepustil jsem to.
Ik vroeg om tijd. “Drie dagen,” zei ze. “Dan wil ik je protiklad.”
Vezměte prosím na vědomí, že Harolds nebo Harolds již vlastní jeho slipy.
“Schur. Kist. Linkerhoek. Wat ik nooit gezegd heb, broer.”
Proto v materiálním kist, lag een envelop met mijn naam.
V krátkosti gaf Harold toe wat ik nooit měl durven geloven. Dat hij wist dat Sara van me Hield. Dat Ellison biologisch gezien niet van hem byl – byl van mij. En dat hij haar toch měl opgevoed, ve stylu poslední van die waarheid dragend.
