Ik kwam terug van mijn huwelijksreis en zag een enorme zwarte doos in mijn gang. Het zette mijn wereld op zijn kop.

Ik gaf het aan Chris. We keken naar het briefje en toen naar de doos. Het gewicht ervan drukte als een naar gevoel in mijn maag.

“Weet je zeker dat het niet van jou is?” ” vroeg ik hem.

“Nee lieverd,” zei hij, terwijl zijn frons dieper werd.

“Ik vind het helemaal niet leuk,” zei ik.

“Laten we hem dan samen openen,” stelde Chris kalm voor, hoewel zijn ogen een zekere voorzichtigheid verrieden. “Voor het geval het gevaarlijk is, weet je wel?” »

Ik knikte. Ik vertrouwde hem volledig. Wat het ook was, we zouden het zij aan zij aanpakken. Zo hoort het toch ook te zijn als je getrouwd bent?

Chris pakte een mes uit de keuken en sneed voorzichtig het plakband door. Ik hield mijn adem in toen hij de kleppen opende. Er zat iets zachts in: een enorme teddybeer, groter dan alles wat ik ooit had gezien, met een groot rood hart op zijn borst genaaid.

We knipperden allebei met onze ogen.

“Serieus?” fluisterde Chris, terwijl de spanning verdween.

Ik barstte in lachen uit.

“Iemand moet ons voor de gek houden”, lachte hij.

“Het is een beetje griezelig, eerlijk gezegd,” zei ik.

“Ja, we zetten het in de kelder terwijl we beslissen wat we ermee gaan doen. Misschien moeten we het weggeven.”

Maar ik was er niet zo zeker van. Er was iets vreemds aan de beer, vond ik. Ik liep dichterbij en staarde naar het hart op zijn borst, waar in kleine letters de woorden ‘Houd me vast’ waren geborduurd.

lees verder op de volgende pagina