Ik kwam terug van mijn huwelijksreis en zag een enorme zwarte doos in mijn gang. Het zette mijn wereld op zijn kop.
“Alsjeblieft, pap?” Het is hier koud en eenzaam. “Mama werkt…”
“Dat kan ik niet, Kira,” zei Chris. “Ik heb dingen te doen.”
Er klonk een pieptoon en de opname stopte. Maar het gesprek bleef als rook in de lucht hangen en verstikte ons beiden. Ik kon niet meer ademen.
“Is dit… waar of een vreselijke grap?” ” vroeg ik met een vlakke stem.
Chris staarde naar de grond, zijn handen trilden.
Wie was deze man? Was ik echt getrouwd met een man van wie ik het hele verleden niet kende?
“Lori, ik weet niet wat ik moet zeggen,” begon Chris.
Maar ik kon hem nauwelijks horen. Naast de beer viel mij iets op. Er werd een witte envelop in de doos geschoven. Ik pakte het, scheurde het open en opende de brief die erin zat.
Ik haalde diep adem voordat ik de brief las:
Lori, drie jaar geleden heeft je man zijn zieke dochter en mij in de steek gelaten. Ons dochtertje had kanker. Chris had beloofd te helpen, maar op een dag verdween hij. Hij verhuisde gewoon naar een andere staat en liet ons achter zonder een woord te zeggen. Om zijn behandelingen te kunnen betalen, moest ik meerdere banen hebben, waardoor ik kostbare tijd met mijn kind kwijtraakte.
Uiteindelijk hielp niets. De operatie is mislukt. De behandeling heeft niet gewerkt. Ze is dood, Lori. Mijn dochter stierf toen ze vijf jaar oud was. En het enige wat ze nog had was het speeltje dat hij haar had gestuurd voordat hij uit ons leven verdween. Ik wed dat hij het zich niet eens meer kan herinneren.
Het was alsof mijn hart eruit was gerukt. Mijn zicht werd wazig en de kamer leek te wiebelen, alsof de vloer onder mijn voeten wegzakte.
Ik las verder en liet de woorden mij uit elkaar scheuren.
Ik schrijf deze brief niet uit wraak. Ik wil dat je weet met wat voor soort man je getrouwd bent. Als hij een stervend kind in de steek zou kunnen laten – zijn eigen stervende kind – stel je dan eens voor wat hij met jou zou doen als het leven zwaar wordt. Zal hij jou en je kind ook verlaten? Bijgevoegd vindt u de rechtbankdocumenten. Ik vraag om alimentatie voor de jaren dat hij ons in de steek heeft gelaten. Ik doe dit niet om je pijn te doen. Maar ik wilde jullie, vrouw tot vrouw, waarschuwen: deze man is niet wie hij beweert te zijn.
Ik was in rep en roer en werd steeds misselijker, maar ik dwong mezelf om naar de papieren in de envelop te kijken. Het waren gerechtelijke documenten, zoals in de brief stond.
“Chris, is dat waar?” ” vroeg ik.
Maar hij deed al een stap achteruit.
