Ze wisselden een verwarde blik uit.
“En aan mijn Genade, die mijn verzorger, mijn vriendin en mijn familie is geweest… laat ik alles na, het huis, het land, het geld, alles.”
De kamer explodeerde!
“Dit is een leugen! Ze heeft mijn moeder bedrogen! Ze is een goudzoeker!”, schreeuwde Victoria.
Mark stormde op me af, maar de bewakers kwamen tussenbeide en hielden hem tegen. “Je hebt haar gemanipuleerd! Dit is fraude!”
Ik stond daar, mijn hart bonzend. “Ik wist het niet… ik wist het niet… ik heb hier nooit om gevraagd…”
De advocaat stak zijn hand op om de commotie te stillen. “Mevrouw Patterson had deze reactie al verwacht. Ze liet bewijs achter: brieven, foto’s en documenten van de jaren die ze met Grace doorbracht. Ze wilde dat bekend werd dat dit haar bewuste, onwrikbare beslissing was.”
Hij gaf me een doos vol foto’s – foto’s van ons terwijl we taarten bakten, bordspellen speelden en lachten om flauwe grappen. Brieven in haar delicate handschrift, die vertelden over de band die we deelden, de liefde die ze voelde. Ik klemde de doos stevig vast, tranen vertroebelden mijn zicht.
vervolg op de volgende pagina
