Toen ik voorzichtig een brunch aanraadde om mijn eerste Moederdag te vieren, spotte mijn man – en mijn schoonmoeder grijnsde. “Het is voor echte moeders,” zeiden ze. Verrassend maar stilzwijgend stuurde ik een rustig berichtje… zonder te vermoeden dat het een confrontatie zou ontketenen die ze nooit zouden vergeten.
Nooit had ik gedacht dat Moederdag de dag zou zijn waarop ik zou vallen, maar toch is het zover.
Het was bijna een jaar geleden dat ik Lily ter wereld had gebracht: mijn perfecte dochtertje met mollige wangen, de donkere krullen van haar vader en mijn eigen stugge kin.
Toen Moederdag aanbrak, dacht ik (naïef, zo bleek) dat ik misschien een kleine knik van erkenning zou krijgen.
Mijn schoonmoeder Donna kwam langs om de plannen voor Moederdag te bespreken. Zij en mijn man zaten op de bank in de woonkamer, terwijl ik Lily in haar kinderstoel in de aangrenzende keuken had.
“Dus morgen,” luisterde ik, “dacht ik dat we naar je favoriete Italiaanse restaurant konden gaan voor de lunch. Ze hebben dat speciale Moederdagmenu dat je vorig jaar zo lekker vond.”
vervolg op de volgende pagina
