Een oudere man liep aarzelend naar de statige ingang van een restaurant. Zijn pak was netjes gestreken, maar zichtbaar versleten – blijkbaar had hij het jaren geleden gedragen en pas na lange tijd weer aangetrokken. Zijn grijze haar hing in dunne plukjes, alsof hij niet zeker wist of hij het in de oude staat moest laten. Hij bleef bij de deur staan, bekeek zichzelf in de weerspiegeling van het getinte glas, trok zijn kraag recht, haalde diep adem en ging naar binnen.
ADVERTENTIE
Toen hij binnenkwam, botste hij tegen een bewaker. De bewaker keek hem aan met een blik alsof er een geest uit het verleden voor hem was verschenen.
“Wie ben jij?” gromde hij. “Denk je dat dit een soort sociale dienst of liefdadigheidsevenement is?”
ADVERTENTIE
“Ik ben hier voor een bruiloft…” antwoordde de oude man zachtjes. “Mijn dochter trouwt vandaag…” Zijn mondhoeken krulden omhoog in een bittere glimlach.
De bewaker fronste zijn wenkbrauwen, zei iets in zijn radio en wierp de gast een argwanende blik toe. De oude man, die zich angstig voelde worden, probeerde door de glazen wanden een glimp van de zaal op te vangen, maar zag niets – de bruiloft vond duidelijk ergens in de verre vleugel van het restaurant plaats.
ADVERTENTIE
Een minuut later kwamen twee mannen in pak naar hem toe. Zonder een woord te zeggen, pakten ze hem bij de armen en leidden hem naar een dienstruimte.
vervolg op de volgende pagina
