Het heeft de kleur, de textuur, de smaak… maar het is misschien geen honing. Elke dag verschijnen er valse potten in onze schappen en wordt het steeds moeilijker om echte honing te herkennen. Soms wordt het uiterlijk zo goed nagebootst, dat men zou denken dat het om een ambachtelijke productie gaat… of beter gezegd, om een goed georganiseerde industrie.
Waarom vermenigvuldigt nephoning zich?
Het succes van honing maakt het een geliefd doelwit voor voedselfraude. Resultaat: potten die als ‘pure honing’ worden verkocht, zijn in werkelijkheid verdund, gemodificeerd of zelfs kunstmatig. Het is net alsof je aangelengde wijn of sinaasappelsap koopt… maar dan zonder de sinaasappel.
Een zoete golf van bedrog sijpelt onze honeypot binnen. In Frankrijk zou bijna de helft van de geïmporteerde honing nep zijn. Uit een onderzoek van de Europese Commissie (2023) blijkt dat 46% van de honing die in de EU wordt geïmporteerd frauduleus is en vaak wordt versneden met goedkope suikerstroop van rijst, tarwe of rode biet.
In Frankrijk zijn de bevindingen al even alarmerend: slechts 4 van de 21 geanalyseerde monsters voldeden aan de eisen , terwijl 5 duidelijk frauduleuze partijen bestemd waren voor binnenlands gebruik.
Vaak blijft deze fraude onopgemerkt en gaat schuil achter vage etiketten als ‘mengsel van honing uit de EU en van buiten de EU’ , een formulering die zo vaag is dat het medeplichtig wordt.
-
De siroop in vermomming
ADVERTISEMENT
