MAAR er gebeurde iets onverwachts. De man stond kalm op, veegde wat etensresten van zich af en zei in perfect Engels: “Jullie kennen me waarschijnlijk niet. Ik ben eigenlijk…”
Iedereen in het restaurant staarde met open mond. De toerist vervolgde: “Ik ben eigenlijk de eigenaar van deze restaurantketen.” Hij pakte zijn telefoon en liet een identiteitsbewijs met zijn foto en naam zien. Het gezicht van de manager werd lijkbleek.
“U bent… Meneer Chen?” stamelde de manager, die de naam meteen herkende.
“Ja, meneer Chen,” bevestigde de toerist met een kalme maar koele stem. “Ik reis incognito om ervoor te zorgen dat mijn etablissementen aan de normen voldoen. Deze voldoet daar duidelijk niet aan.”
De andere medewerkers keken vol afgrijzen toe hoe de arrogantie van hun manager afbrokkelde. “Alstublieft, meneer, ik… ik wist het niet… mijn excuses!” stotterde de manager.
Meneer Chen stak een hand op om hem het zwijgen op te leggen. “Je hoeft je niet te verontschuldigen. Je daden zeggen meer dan woorden. Pak je spullen en vertrek. Je bent ontslagen.”
vervolg op de volgende pagina
