Als het menu zich aanpast aan de ziel
Elke patiënt heeft een verhaal, een eigen smaak en een eigen verlangen. En Spencer Richards begrijpt dit maar al te goed: het gaat niet alleen om het voeden van een lichaam, maar ook om het eren van een persoon. Dus toen een 21-jarige jongeman, die niet bepaald van klassieke gerechten hield, zijn passie voor streetfood deelde, paste de chef zich zonder aarzelen aan. Taco’s, burgers of pittige gerechten – alles werd gedaan om hem dit ultieme genot te bieden.
Het is in deze op maat gemaakte gebaren dat Spencers vakmanschap volledig tot zijn recht komt. Hij past zelfs texturen en smaken aan, want in de palliatieve zorg wordt de eetlust broos, verandert de smaak en kan slikken een uitdaging worden.
De zoete roep van suiker
Er is een ontroerend detail dat de chef bescheiden deelt: kankerpatiënten, legt hij uit, hebben vaak een uitgesproken voorkeur voor zoetigheid. Misschien omdat deze smaken verzachten, omhullen en troosten. Hartige smaken daarentegen worden al snel te intens. Dan is het nodig om slim te zijn, nieuwe harmonieën te bedenken en te spelen met texturen en de natuurlijke zoetheid van gerechten.
vervolg op de volgende pagina
